Trainen van lange afstand wedstrijdzwemmen in open water 6

{informeren  &  kennis overdragen door Gerard Meurs}

“Hoe zwaarder, hoe beter ”, is geen motto voor een succesvolle marathontraining. Wanneer we maar in het wilde weg op los trainen, stuiten we al snel op biologische grenzen. Wanneer we daarentegen goed geïnformeerd worden, is de training beter te begrijpen en te sturen.

Biologische systemen hebben met het oog op je behoud in tegenstelling tot technische apparaten een bijbehorende [trainings]prikkel nodig. Een gewricht moet door beweging gesmeerd worden, een spier moet voortdurend bewogen worden, anders wordt ze snel afgebouwd.

Training bestaat uit de voortdurende belasting en ontlasting van de verschillende biologische systemen, die op de trainingsprikkel reageren met behoud, aanpassing en verbetering van de functies en structuren op cellulair niveau. Iedere belasting moet  daarbij in een  toereikend ontspanningsproces zijn ingebed, want veranderingen hebben tijd nodig.

De kwaliteit en de trainingsefficiëntie van de training zijn in mijn optiek echter niet alleen afhankelijk van de intensiteit, de omvang en de frequentie van de trainingsprikkel. Oók beslissend zijn de vorm en de tijdsduur van de regeneratieregelen die voor en na de training plaats vinden. De kunst om een goed èn individueel trainingsplan op te stellen is gelegen in de balans tussen belasting en ontspanning van het organisme!

De supercompensatie beschrijft als biologische aanpassing de tijdelijke volgorde van de reacties van ons lichaam op de trainingsprikkel. Een trainingsprikkel moet min of meer overdreven zijn en dus bij het betreffende systeem eventueel een soort alarmreactie te weeg brengen.

In de compensatiefase begint het herstel van het organisme en worden de beschadigde systemen verbeterd(dat kan o.a. een vergroting van de glycogeenvoorraad zijn of een reorganisatie in de spiervezels betekenen). Het gewenste trainingseffect is de verbetering van de uitgangsniveaus (super- compensatie). Afhankelijk van hoe hard of buitengewoon een prikkel  is geweest, duurt de aanpassing korter of langer.  Een zwemmer met een goede basisconditie zal  intensievere prikkels sneller incasseren. Als de prikkel  tè stevig is, duurt de aanpassing langer.

Hoe lang het duurt voordat een prikkel  is verwerkt, hangt van de volgende factoren af:

• sterkte en duur van de prikkel
• regeneratiemaatregelen
• genetische aanleg
• trainingstoestand
• welk systeem wordt ingeschakeld

Een fout die vaak gemaakt wordt, is dat de regeneratietraining tè snel wordt uitgevoerd, waardoor de ontspanning van het lichaam onnodig wordt vertraagd en zodoende de training als zodanig verslechtert.