Laatste EJK-bijdragen open water vanuit Navia

Het oorspronkelijke artikel is te vinden (met foto's) op Zwemkroniek.com

In de ploegenwedstrijd op zaterdag is de Nederlandse afvaardiging zevende geworden. De laatste drie bijdragen van de EJK open water-gangers zijn gebundeld:

Ferry Weertman beschrijft zijn dag van de wedstrijd

Na een stevig ontbijt om 08.00 uur hadden we even rustig de tijd om te ontspannen en onze tassen in te pakken. Toen was het al weer tijd voor een kleine lunch, lekkere pasta, waarna we werden opgehaald door de vader van Leonie om naar de rivier te gaan om even los te zwemmen en ons voor te bereiden op de wedstrijd.

Na een klein stukje rijden kwamen we aan bij de rivier, de andere landen stroomden ook binnen. We hebben ons snel omgekleed en even een klein stukje los gezwommen, zodat we de water temperatuur kenden en wisten welke kant de stroming opstond (deze verandert door het tij van de zee). Na het los zwemmen droogden we ons af en werden onze accreditatie en nagels gecheckt en werden onze nummers op geschreven, Marcel kreeg nr. 29, Leonie nr. 62, Judith nr. 63 en ik nr. 30.

Toen onze nummers erop stonden werden Marcel en ik lekker dik ingesmeerd met uierzalf en vaseline door Stephan. Eenmaal ingesmeerd was het tijd voor de presentatie van de zwemmers, hierbij werden we voorgesteld aan de toeschouwers. De toeschouwers wisten wie we waren en het was tijd om het water in te springen.

Na een goede start lag ik in de top 3, links van mij zag ik de 3 Engelsen in een treintje zwemmen, (door het goede huiswerk van Stephan wist ik dat zij goede zwemmers zijn), rechts van mij zag ik Marcel gevolgd door de Duitsers. Een goed keerpunt zorgde ervoor dat ik mijn plaats in de top 5 kon behouden. De eerste ronde was een pittige ronde, doordat iedereen ver vooraan wou liggen was het heel erg onrustig.

De tweede ronde zwom er een Spanjaard weg van de groep, hij had een grote voorsprong, toch was de tweede ronde een stuk rustiger voor mij. Dit kwam doordat de groep in twee delen was gesplitst, de rechter groep, met Thomas Allen op kop, volgde de lijn van de Spanjaard die weg zwom. Terwijl de groep waar ik in lag, met Rob Muffels op kop, de kortste weg naar de boei zwom.
Aan het begin van de 3e en laatste ronde werd de Spanjaard ingehaald en nog voor de helft van die ronde was hij al meer dan 10 plaatsen gezakt. Ik lag bij het voorlaatste keerpunt 4e, maar midden in de groep. Na een slim keerpunt lag ik nog steeds 4e, maar lag de groep achter mij in plaats van naast mij. Na dit keerpunt lagen Thomas Allen en Rob Muffels samen op kop. Daarachter lag een Fransman, waar ik naast ging liggen.

Halverwege de terug weg ging ik tussen Rob en Thomas liggen. Er kwam een versnelling, bovenop het hoge tempo wat er al was. We kwamen aan bij het laatste keerpunt en ik lag 3e, na dit keerpunt kwam de eindsprint. Door het hoge tempo van de hele race, was mijn eindsprint niet zo goed als normaal. Hij was gelukkig wel goed genoeg om mijn positie te behouden. Ik tikte aan als derde. Derde van Europa.

Ik klom eruit, op de plaats waar Stephan achter de hekken stond en mij feliciteerde. Verderop stond een man op mij te wachten voor mijn allereerste doping controle. Ook Stephan was hiernaar te gekomen en feliciteerde me nogmaals. Vervolgens belde ik mijn ouders en smte Jeanet Mulder, mijn trainster in Eindhoven.

Vrijdag 12 Augustus door de ogen van Leonie van Noort
Iedereen kent het gevoel wel als de wekker gaat en je niet wilt opstaan. Dat gevoel had ik dus vandaag (eigenlijk heb ik dat altijd). De wekker van Judith maakte me bruut wakker. Ik draai me nog een keer om, maar 5min later gaat de wekker nog een keer. Om 8 uur moeten we bij het ontbijt zijn. In de ontbijtzaal zit Stephan al op ons te wachten. Onderweg naar onze tafel zie ik allerlei lekkere dingen liggen (croissants, muffins, chocolade enz.). Jammer genoeg moeten wij het bij een gezond ontbijt houden, een boterham met chocopasta.

Na het ontbijt gaan we naar onze kamers toe om nog even te rusten. Aangezien ik niet overdag kan slapen ging ik maar tv kijken. Ik had een Duitse zender gevonden waar ze Mr. Bean uitzonden. Toen moesten we alweer bijna gaan eten dus gingen we maar langzaam onze tas inpakken.

Om half 1 gingen we weer lunchen. Als voorgerecht kregen we tortellini. Normaal gesproken eten we altijd veel, of eigenlijk eten de jongens veel. De obers zijn daarom ook een grote fan van ons. Maar dit keer hadden we genoeg na het voorgerecht en zeiden we BASTA!!(= genoeg in het Spaans). Dat vonden ze wat minder. Later zag ik dat de andere landen allemaal een lekker stuk vlees hadden dus was ik niet zo blij.

Om half 2 werden we door mijn vader opgehaald om naar de wedstrijd te gaan. Bij de wedstrijdbaan aangekomen maakte we ons klaar om even in te zwemmen. Na het inzwemmen zijn we weer rustig gaan zitten. Ondertussen werd iedereen op volgorde van nummer opgeroepen om zijn of haar nagels te controleren en het nummer op te schrijven. Natuurlijk waren ze niet tevreden met mijn nagels en moest ik ze knippen.

Toen was het tijd voor het voorstellen van de teams. De jongens moesten eerst, ze gingen op de eerste plaats staan met hun armen in de lucht. Judith en ik waren niet zo arrogant dus wij gingen voor het podium staan met onze armen in de lucht. Na het voorstellen lopen we naar het water en zien we de jongens het water in springen. Stephan kwam naar ons toe en vertelde ons dat de jongens op kop lagen. Daarna moesten wij.

Toen de start ging lagen Judith en ik naast elkaar en we lagen 2 seconden vooraan. Daarna begon iedereen te vechten. Tot aan de eerste boei (800m) lagen Judith en ik in de kopgroep. Bij het keerpunt begon iedereen te trekken en slaan en had ik ineens een achterstand. Die wist ik weer bij te halen en dat ging 800m goed tot er weer een keerpunt kwam en ik weer een achterstand had. Ik kon nog een keer bij zwemmen maar toen had ik al mijn krachten verspild en moest ik er toch weer af. Op het eind had ik nog een kleine strijd met een Duitse maar Mevrouw Stiefvatter wilde per se 15de worden, dus liet ik haar maar voor( ik was helemaal dood). Toen ik eruit kwam liep ik naar mijn moeder toe, na kort te vertellen hoe mijn race was gegaan vroeg ik hoe de rest het had gedaan. Marcel werd uiteindelijk 17de, Ferry 3de, Judith 28ste en ik 16de.

Ferrry moest naar de dopingcontrole omdat hij 3de was geworden. Na de dopingcontrole was de prijsuitreiking. Ferry mocht op de derde plaats staan, hij kreeg zijn mooie medaille omgehangen en een bloemenkrans (zonder bloemen).

Na de prijsuitreiking gingen we weer naar het hotel. Bij het avondeten liet Ferry trots zijn bronzen medaille zien aan de obers. Ze waren erg trots op Ferry. Maar ik zat met een ander probleem want ik zag al aan het bestek dat we weer vis kregen. Gelukkig kwamen de obers later nog met vlees en het ik daar heel erg van genoten. Na het eten hebben we nog even een filmpje gekeken en toen was de dag alweer voorbij. Morgen alleen nog de team persuit en dan hebben we een welverdiende vakantie!!

Dag 3 in Navia, het is bijna zo ver
De wekker ging net als op woensdag om kwart voor 8, want we moesten om 8 uur aan het ontbijt zitten. Lekker op het gemakje gegeten en toen met het busje van kwart voor 9 naar het zwembad toe. Want we hadden nog een training van 4km op het programma staan. Omdat we als een van de eersten in het zwembad waren hadden we een baantje voor onszelf. Na de training even een beetje (36 liter :P) water gehaald en daarna weer met het busje terug naar het hotel.

Nadat we even op de kamer een filmpje hadden gekeken gingen we weer lunchen. Toen Ferry eindelijk eens klaar was met eten konden we weer verder met de racebesprekingen. Ferry was gisteravond al geweest, dus Marcel, Leonie en ik moesten nog. Na de gesprekjes hadden we nog even platte rust en toen gingen we lopend naar de wedstrijd locatie. Ferry en Stephan hadden dit gisteren al gelopen, maar dan van de locatie naar het hotel, maar dat was bergje op. Nu moesten we naar beneden lopen en dat was goed te doen. Er reden wel bussen, maar die gingen niet op tijden dat wij wilden.

De ouders van Leonie en die van mij waren ook naar de rivier gekomen en hebben weer de nodige foto’s gemaakt. Het parcours lag er gelukkig al in, dus hebben lekker een rondje kunnen zwemmen, nog wat startjes, keerpunten en de finish geoefend. Aansluitend aan de zwemtraining was er de technical meeting in het cultuur centrum. We hebben niet echt veel meegekregen, want het was nog al een rommeltje. Wel hebben we eruit opgemaakt dat we nu op een rij, naast elkaar, recht op de baan starten, in plaats van haaks op de baan en na 40 meter een boei. Toen werd er geloot om de volgorde van de team persuit. We dachten eerst dat we als eersten moesten, maar later bleek dat we als vierde van start gaan. Na de technical meeting zijn wij met z’n vieren teruggebracht door de vader van Leonie; Stephan is terug gaan lopen.

Terwijl Stephan aan het lopen was hebben Leonie en ik van alle dames de 1500m tijd opgezocht. Toen Stephan eindelijk in het hotel was aangekomen hebben we weer uitgebreid gedineerd. Na het diner een klein stukje film gekeken en toen weer naar onze eigen kamer voor een lange nacht. Want er staat ons een belangrijke dag te wachten.
Liefs Judith Stap