Zwemmen in Vught

In de regen langs de Mark lopend met mijn hond Sam vanochtend dacht ik: het zal toch echt beter weer moeten worden voor Sleeuwijk. Het was niet koud. Nee, ik had het warm in mijn speciale zwemjas, die ik zowel bij het zwemmen als bij het uitlaten van de hond in de regen gebruik. Maar ja, die regen.

Ik had lang nagedacht met welke wedstrijd ik mee zou doen: Vlissingen? Leuk, om een snelle tijd te zwemmen. Vught? Vanwege een echt Brabantse wedstrijd? Als we wedstrijden in Brabant willen hebben en niet iedere keer een heel eind willen rijden, dan moeten daar ook voldoende deelnemers voor zijn. Uiteindelijk gaf dat de doorslag én het feit, dat mijn wedstrijd ’s middags was. Hoefde ik niet zo vroeg mijn bed uit!

Samen met Annie reed ik richting Vught. Het weer was wisselvallig droog onderweg. Dus wat zou het geven? Droog dus. We moesten wel van de parkeerplaats een eindje lopen naar de verzamelplaats, die dit keer dichter bij de startplaats was. Wel handig, al vond ik het niet zo goed aangegeven! Er hing een doek met het vrolijke bericht van Open Water zwemmen boven het pad. Maar je moest dat pad niet op, je moest juist ervoor rechtsaf een paadje in dat door het restaurant  leidde naar de wedstrijdplaats. Vorig jaar en het jaar daarvoor was dat ook al zo. Later zag ik, dat ik in 2012 voor het laatst in Vught had gezwommen. Dan krijg je dus dit soort toestanden.

Hoeveel droog weer aan de sfeer doet, bleek wel hier. Er stonden wel de nodige tentjes en vissersparaplu’s, maar er tussendoor ook veel losse stoeltjes én veel mensen, gezellig kletsend met elkaar.

Annie en ik werden al gewaarschuwd, dat het water koud was. Hoe koud? Koud! Later hoorden we zo’n 16,4 (als het dat al was) bij de start en hoera warmer, 17 graden bij het keerpunt. Je zou daar bijna blijven hangen, genietend van dit “warme” water. Van Marjan hoorde ik, dat op de bodem aangegeven werd hoeveel meter je al gezwommen had: 250 m, 500 m. zo bij de boeien. Was vorig jaar ook, zo leuk! Zag alleen bij het keerpunt zo’n bord op de grond liggen. Grappig. Wist je in ieder geval dat je de goede boei had.

Ik was vast besloten onder de 25 minuten te zwemmen om mijn gemiddelde op te krikken van de 5 wedstrijden, die meetellen voor het klassement. Hoewel ik dacht, dat het niet zou lukken met dit koude water, kan ik jullie meedelen, dat het gelukt is. Vergeleken met vorige jaar maar 1 seconde verschil over die 5 wedstrijden. Nu zwem ik in oktober ook altijd nog in een meer in Oostenrijk tot de watertemperatuur ongeveer 11 - 12 graden is. Die “verrückte Holländerin” word ik daar genoemd, maar ze vinden het prachtig. En ik krijg daar natuurlijk wel een kick van!

Ik tikte hier nog niet als laatste aan, zelfs Annie niet. Een jongere bleef achter, maar het kan goed zijn, dat zij nog niet zo lang meedoet met het open water zwemmen. Ze hield in ieder geval vol!

De prijsuitreiking was snel na ons zwemmen, want het was de laatste wedstrijd.

De presentator vertelde, dat in Amsterdam mensen uit het water gehaald waren, de route van 2 km ingekort, allemaal vanwege het koude water (ook 16,4!). En dat terwijl het gros zwom in wetsuits. Die zijn toch wel een stukje warmer dan een gewoon zwempak. Ja, ja, wij, echte open water zwemmers zijn voor geen kleintje vervaard. De jongste deelnemer kreeg dan ook speciale aandacht! Bij de heren won Mar van Old Dutch de eerste prijs. Waren zijn concurrenten allemaal in Vlissingen? Hij vertelde het volgende in mijn pogen leuke verhaal: op zeker moment werd hij door een snelle jongen (man) ingehaald. Nou, dacht Mar, laat hem maar gaan. Ik zal bij het laatste stuk goed letten op mijn techniek en gewoon door zwemmen. En wie tikte er uiteindelijk toch als eerste aan? Juist, Mar zonder dat hij er direct erg in had. Ja, techniek doet wel wat!

De organisatoren hadden Annie en mij in Masters dames 70+ geplaatst. Daardoor zou Annie buiten de prijzen vallen. Maar ze hadden er iets op verzonnen: in de aanvankelijke indeling 60+ en 70+ was in de 60+ geen deelneemster. Dus ze zouden een medaille over houden. Niemand kon er toch wat van zeggen, als ze een beetje zouden schuiven. Dus ik werd ineens eerste bij de dames 60+. Mijn concurrente Gonny zwom in Vlissingen (betere tijd ook!) en Loekie was er ook niet. Annie werd bij de 70+ eerste. We mompelden wat van dat dit toch eigenlijk niet klopte. Maar ja, ik ben boven de 60, en Annie is boven de 70! Nergens staat hoeveel je boven de 60 of de 70 moet zijn, dus probleem opgelost, zolang er tenminste niet van die snelle meiden zijn, die dan harder zwemmen dan ik natuurlijk. Voor de klasse 70+ kan ik voorlopig nog even vooruit zonder echte concurrentes. Die er zijn, zwemmen geen vijf wedstrijden. En eerlijk gezegd, dit was toch een iets betere oplossing dan de beker die Annie in Heerjansdam kreeg waar het plaatje 2e prijs werd afgehaald met de belofte dat er nog een nieuw plaatje zou komen. Echter een beker voor de eerste is altijd net een tikkeltje groter.

Maar goed, organisaties doen hun best en dat is toch het belangrijkste. Ook hier was alles weer goed georganiseerd en ik heb met genoegen in Vught gezwommen. Jammer, dat het weer voor mijn kleindochter van 6, die heel graag met mij zwemt, te koud was. Ik had haar graag meegenomen. Maar ze bleef toch maar liever thuis een beetje knutselen. Misschien volgend jaar?

Laurin Heemskerk-Stevens
Old Dutch