Martin volbrengt zeezwemwedstrijd Kijkduin-Scheveningen

Het oorspronkelijke artikel door Martin is te vinden bij TTFF sinds zondag, 21 augustus 2011 10:54

Na een klein artikel in het AD bedacht ik mij vier weken geleden dat het wel leuk zou zijn om een open water zwemwedstrijd mee te doen. Een wedstrijd over 7 km in zee, volgens de officiele regels van de zwembond: zonder wetsuit dus; het leek mij wel leuk.

Aangezien ik de afgelopen twee jaar niet vaker dan eens per twee weken een uur in het water had gelegen, is dit nogal een uitdagend doel. Direct na de inschrijving veranderde mijn trainingsmotivatie gelukkig wel, wat ervoor zorgde dat ik de afgelopen vier weken minimaal twee keer per week een zwemtraining volbracht, waarvan minimaal 1 in het buitenwater. Na vijf buitenwater trainingen (+/- 3km per keer) en drie zwembadtrainingen (4 a 5 km per keer) voelde ik mij er klaar voor. In een van de laatste trainingen was ik bij een buitenwater training mijn wetsuit vergeten, wat eigenlijk wel een goede methode was om mij te dwingen zonder wetsuit te trainen. Dat was direct een goede reality-check: Binnen drie kilometer stapte ik bijna onderkoeld het water uit. Oef, daar ben ik met mijn skinny-body nog steeds niet zo goed in. Maar goed, in een wedstrijd is altijd alles minder erg, hield ik mij maar voor.

Nog wel een beetje bevreesd voor het koude water en de grote afstand, kwam ik gisteren aan in Kijkduin. Een groep van iets meer dan 50 deelnemers hadden zich verzameld op het strand. Bijna allemaal jongens en meisjes die het hele seizoen niets anders doen dan lange afstand zwemmen (10km hier, 15km daar...). Wat ben ik dan toch ook maar een amateur! Tijdens mijn eigen voorbereiding ook maar goed afkijken bij de 'concurrentie': waar smeren ze zich mee in, nemen ze nog voeding mee, hoe lang houden ze hun kleding aan? Hiermee kwam ook mijn wedstrijdspanning weer naar boven, heerlijk, ik wist ook echt niet wat ik kon verwachten.

Om iets voor 19u klonk het startsignaal en als vanouds vertrok ik met de snelsten, het was namelijk een 'le mans' start, eerst rennend de zee in. Bij de eerste boei, 400 meter uit de kust lag de eerste groep al meer dan 10 seconden voor mij en moest ik ook al een groepje met wat dames laten gaan. Na een kilometer of twee moest ik concluderen dat 9 keer trainen voor zo'n evenement toch ook voor mij een beetje weinig is. Ik kon niet harder zwemmen, maar ging ook niet echt kapot met dit tempo. Op een gegeven moment had ik het idee dat ik helemaal alleen in de grote zee lag. En toen ik tot overmaat van ramp ook nog vol in een kwal zwom, had ik het even gehad met het zeezwemmen. De daaropvolgende kilometer zag ik terwijl ik erop lette iedere honderd meter wel een 30-40 cm grote kwal onder mij door drijven. Verschrikkelijk! Ik bedacht dat het geen zin had om hier de komende 3 kilometer mee bezig te gaan zijn, dus gebruikte ik wat aandachtscontrole oefeningen om mijn zinnen te verzetten. Gelukkig lukte dit wel en kon ik weer met plezier verder zwemmen. Ik had mijn aandacht ook echt wel nodig om de hoeveelheid kilometers een beetje beperkt te houden. De boeien lagen zo verschrikkelijk ver uit elkaar (7 boeien in 7 km golvend water is niet veel!), dat ik af en toe volledig uit koers bleek te zwemmen.Pas bij de laatste twee kilometer begon ik het koud te krijgen, maar omdat je dan de finish in zicht hebt, kon ik het rillen en bibberen redelijk onderdrukken.

Na ongeveer 1uur en 10 minuten kwam ik aan op het strand van Scheveningen, waar mijn grote supportersschare mij op stond te wachten (ouders, schoonouders, Denise en Vienne). Ik ben ergens in de top 20 gefinisht volgens hen, en ze zijn ontzettend trots op mij. Al rillend van de kou en een beetje gedesoriënteerd van de zeedeining kleed ik mij lekker warm aan. In de auto geniet ik lekker na van de afgelopen vier weken doelgericht trainen en het volbrengen van deze uiteindelijk geslaagde wedstrijd! Op naar het naseizoen met nog minstens drie sprinttriathlons: Aalsmeer, Bodegraven en Lomme.