Zwalken wat is dat?

In het algemeen wordt zwalken geassocieerd met een ruime mate van alcoholgebruik (of van andere meestal niet toegestane middelen om de geest te verruimen). Zwalken is voor zwemmers iets anders.

Is zwalken, voor zwemmers dan een onaangename bezigheid? Nee, dat is het niet, nou ehh, niet echt! Niet voor de sportieve zwemmer die breder georiënteerd is dan met oogkleppen op zwemmen (zoals ik). Zwalken is een samenvoeging van de woorden "zwemmen" en "walken". Je ziet het aan het einde van diverse (soms wilde) zwemtochten. Het gaat om de bewegingen die door de omstanders waargenomen worden en vaak met respect en applaus begroet. Niet zoals de meeste dronkenlappen op straat bejegend worden. Je kunt ook de hele tocht als een zwemwalk of zwalk zien.

Zwalken vindt dus met name plaats tegen het einde van veel van die tochten die buiten het reguliere open water circuit plaatsvinden. De bekendste zwalk is de zeemijl van Bloemendaal: een stukje de zee inrennen en dan links af of rechtsaf (afhankelijk van het getij) een zeemijl zwemmen om dan weer het strand op te wandelen. Sommigen rennen voor de prijzen of hun plaatsing, maar voor de rechtgeaarde zwemmer is dat wat te gortig. Die wandelt (of kuiert) dan maar naar de finishlijn met het gevaar om overlopen te worden door de du/tri-atleten. 

De tochten rond Walcheren zijn ook van die zwalken. Eerst een zeemijl of 2 zwemmen (na een start op het strand) en dan naar de meet rennen. Dat rennen gaat mij persoonlijk niet zo goed af. Ik ben in Zoutelande al twee keer als eerste het water uitgekomen, doch ook twee keer niet als eerste geëindigd. Dat is pijnlijk voor een ware sporter. Nee, formeel zijn het geen wedstrijden. Het gaat om zwemlopen in de traditie van de Triathlon bond, maar daarom niet minder leuk! Een zwemmer als ik heeft alleen héééél veel moeite om te lopen laat staan om te rennen (een vreemde uitdrukking in dit kader). Lopen is voor mij de nekkenbreker, the bottle neck.

Zeezwemmen kan ook eigenlijk (bijna) niet anders dan met een finish op het strand. De vraag is wel hoe ver is dan de finish van de waterlijn? Dat wisselt enorm. Het is een beetje afhankelijk van of de lokale strandtent het evenement sponsort of niet en uiteraard hoe breed het strand is.

Harlingen is binnen het circuit van de KNZB en een vreemde eend in het gezelschap. Het is werkelijk de enige KNZB zwemwedstrijd waar je niet gediskwalificeerd wordt als je loopt. Dat moet ook wel want de finish is ongeveer 5m uit de kustlijn op het strand. Dat kan er bij mij net nog in... Als het maar niet te veel rennen door de branding is.
Harlingen is wat dat betreft een meevaller: bij de start liggen we in het water in de veilige zeehaven van Harlingen. De start is gewoon zoals we gewend zijn op één lijn in het water. De finish is echter op het strand om het havenhoofd heen. Er liggen zandbanken voor de kust en je zult - of je het wilt of niet - met je handen een keer het zand van de zeebodem raken. Vervolgens schat je de afstand tot de kustlijn in en zie je dat er nog een dikke 200m te gaan is. Je staat dan voor een dilemma: doorzwemmen met een mindere doorhaal van de armen of opstaan en (hard)lopend naar de finish.

Een jong en fit mens zal dat gewoon kunnen alsof het niets is. De overgang gaat als van nature. Nee, de min of meer bejaarde (OK,  de oudere jongere, nee... jongere oudere) zwemmer als ondergetekende zal dat vooral zwalkend doen.

Respect voor de triatleet die dan nog eens een poosje gaat fietsen en een (deel van) een marathon loopt!