HET IS GELUKT!!! Zwemmend van Spanje naar Marokko!

bron Victor den Heijer op http://spanje-marokko.nl

HET IS GELUKT! Het plan dat we ruim vier jaar geleden in een Amsterdams kroegje oppakten, is uitgevoerd: we hebben zwemmend de Straat van Gibraltar overgezwommen. Inderdaad, van Spanje naar Marokko, oftewel van Europa naar Afrika! De omstandigheden waarin we zwommen waren verre van optimaal, dus het feit dat we finishten geeft het voltooien van de tocht nog meer glans! Een chronologisch verslag van de tocht:

11u30: verzamelen in de haven. Omdat de wind nog flink waait, wordt er besloten om de start een uur uit te stellen en het uur te besteden op een terrasje. Wel kunnen we alvast onze spullen kwijt op de boten. Tijdens de tocht varen er twee boten mee: één koersboot met de navigator die de koers bepaalt. Op deze boot zitten ook de andere zwemmer en de coach. Ongeveer 30 meter achter deze boot zwemt de zwemmer die wordt begeleid door een kleinere rubberboot waarop ook de ‘scheidsrechter’ van deze tocht zit. Hij houdt de tijd bij en geeft aan wanneer er gewisseld moet worden.

12u30: dan toch groen licht!  Over een half uur zullen we starten.  Dennis kleed zich om en bereid zich voor voor zijn (start)etappe. Ondertussen varen we de haven uit  Om even voor één uur gaat hij te water en zwemt naar de rotsen van het schiereiland van Tarifa.

13u00: GESTART! Met een rustige, maar stevige slag zwemt Dennis van de kust weg. Op de boot maakt nu ook Victor zich klaar voor de tocht. Elk half uur zullen we elkaar aflossen waarbij degene die het water uit gaat via een rubberen boot weer naar het koersschip wordt gebracht. Ondertussen is de volgende zwemmer al gestart met zijn etappe en probeert de koersboot te volgen.

13u30: Victor neemt het stokje over van Dennis. De verwachte tegenstroom in het begin van de tocht blijft uit waardoor we direct al lekker opschieten.

14u00: wederom een wissel. Dennis gaat voor zijn tweede etappe. Tijdens de wissel duikt er ineens een klein nieuwsgierig dolfijntje op naast de boot. Is weer eens wat anders dan de gemiddelde (vaak dode) vissen tijdens Nederlandse openwaterwedstrijden.

14u15: dat de omstandigheden zwaar zijn, blijkt wel uit het feit dat de assistent van de kapitein ook zijn maag omkeert. Niet dat onze magen bestand zijn tegen de deining, want allemaal hangen we deze bootreis minimaal één keer over de reling.

14u30 De volgende wissel. Victor heeft geprobeerd te eten en drinken, maar dat komt net zo hard retour. Dan maar de tocht zonder extra energie zwemmen. Tijdens zijn etappe blijkt onze kleine dolfijnvriend zijn familie meegenomen te hebben en zwemmen ze een stukje met Victor mee.

15u00: Dennis duikt er weer in. Halverwege zijn etappe blijkt dat we al op de helft van de afstand zitten! Omdat we in Marokkaanse wateren varen, wordt ook de Marokkaanse vlag op de boot uitgerold. Via de radio worden onze namen doorgegeven aan de Marokkaanse autoriteiten zodat we niet illegaal het land binnenkomen.

15u30: Victor is weer aan de beurt. Uit de informatie op het scherm in de kajuit blijkt dat de watertemperatuur is gezakt tot 15 graden. Ter vergelijking: op de Nederlandse stranden is het water bijna 20 graden op dit moment. Gelukkig is koud water iets waar we als Nederlanders goed tegen kunnen.

16u00: Dennis gaat weer te water. Dit is het zwaarste punt van de tocht: zowel de Marokkaanse als de Spaanse kust zijn door de mist niet zichtbaar waardoor het hele oriëntatievermogen weg is. Het zorgt ervoor dat het in het water beter vertoeven is dan op de boot. Dennis zwemt gelukkig nog steeds stevig door, waardoor we volgens de satelliet toch vooruitgang zien op de kaart op de monitor.

16u30: Victor is dolblij dat hij het water in mag, al is het maar vanwege het feit dat het zwemmen op dit moment fijner is dan het wachten. Ondanks het gebrek aan extra energie tijdens de tocht kan hij toch aardig doorzwemmen.

17u00: Dennis duikt erin. We zijn de Marokkaanse kust tot op een paar kilometer genaderd. Het blijkt dat de zee nog een extra verrassing in petto heeft: een onverwachte tegenstroom van ruim 2 kilometer per uur. Omdat onze zwemsnelheid zo’n 3,5km/u is, is de progressie die we maken vrij klein. Onze kapitein komt ons heel voorzichtig vertellen dat hij dit de 12 jaar dat hij deze tochten begeleidt, nog nooit zulke zware omstandigheden heeft meegemaakt. Coach Diana (de Spaans spreekt) vangt zelfs vanuit de kajuit een gesprek op van de bemanningsleden waarin wordt gesproken over “annulamos”, oftewel de tocht staken.

17u30: De kapitein lijkt een alles-of-niets-poging te willen doen en stuurt Victor met een duidelijke taak het water in: volle bak gaan! Een half uur lang beult hij door de golven en inderdaad: de Marokkaanse kust komt dichterbij!

18u00: Ook Dennis duikt erin met duidelijke instructies van de kapitein: doorbeulen! Het blijkt te werken, want  de Marokkaanse kust komt nu wel heel dichtbij. Onze kapitein heeft flink wat contact met de autoriteiten omdat we blijken te finishen op een stuk kust dat onderdeel uitmaakt van een militair gebied. Gelukkig zien ze in dat ons waggelende bootje geen gevaar is voor de staatsveiligheid en mogen we gewoon doorzwemmen.

18u30: de laatste wissel. Dennis blijft in de kleine boot zitten zodat hij de laatse honderd meter kan meezwemmen. Victor zwemt de laatste 400 meter waarbij hij nog aardig moet doorzwemmen. Met de bodem als oriëntatiepunt is duidelijk te zien dat er nog steeds flinke stroming tegen staat.

18u40: GEFINISHED!!! Na 5 uur en 40 minuten staan Dennis en Victor samen op een (Marokkaanse) rots en finishen hiermee als eerste Nederlandse estafetteteam deze zwemtocht! Veel tijd voor genieten is er niet, want de regels schrijven voor dat we niet langer dan 10 minuten op de Marokkaanse kust mogen blijven.

Op de terugweg is de boot gelukkig een stuk stabieler en maakt de zeeziekte plaats voor het uitgeputte, maar fijne gevoel van het finishen van een dergelijke zwemtocht. Eenmaal terug in de haven worden we opgewacht door Raphael.

Later op de avond ontvangen we van hem de certificaten van de tocht en een badmuts met het logo van de organisatie:

Via deze weg willen we natuurlijk een aantal mensen bedanken:
– onze coach Diana! Ondanks de niet al te fijne omstandigheden aan boord, heeft zij ons prima verzorgd, zeker in mentale zin!
– onze volgers op de diverse media. Aan jullie succeswensen hebben we zeker steun gehad!
– alle mensen die (hardop) hun bedenkingen hadden of wij als sprinters/onervaren openwaterzwemmers deze tocht zouden volbrengen. Door jullie raakten we juist extra gemotiveerd om te finishen!
– last but not least: de mensen die een donatie hebben gedaan voor ons goede doel, het Ronald McDonald Centre in Amsterdam. Net als het Centre zelf gaven jullie ons een heel fijn gevoel voor deze overtocht!

Als je alsnog een donatie wilt doen voor het Ronald McDonald Centre, check dan deze pagina op onze website. Onderaan staan alle gegevens die je nodig hebt om een donatie te doen. Elke donatie van wat voor bedrag dan ook is nog steeds meer dan welkom!

lees alles over de voorbereidingen en hun goede doel op: http://spanje-marokko.nl