column week 35: Open brief aan Daan Glorie

Beste Daan,

Meerdere malen heb ik aan je gedacht de afgelopen weken. Eerst al waarom je niet startte op de Nederlandse Kampioenschappen vijf kilometer. Je stond wel ingeschreven. Het had een mooi podium voor jou kunnen worden, samen met Ferry Weertman en Marcel Schouten. Jan-Willem van der Graaff was er niet omdat hij samen met zijn club, voor jou wel bekend, Het Y, het Kanaal tussen Engeland en Frankrijk op en neer ging zwemmen. Je hoefde alleen nog maar even de anderen zoals Pepijn Smit, Sander van Elburg en mij te verslaan. Toch stond je niet aan de start en ik vroeg mij af waarom niet. Juist nu kon je laten zien dat jij tot de beste open water zwemmers van Nederland behoort.

Trouwens over die Kanaaloversteek van Het Y gesproken. Zij hebben het niet gehaald hè? Ondanks dat ze met zulke goede zwemmers waren. Het Kanaal is een bijzondere plek om in te zwemmen. Zoals Dorothy in Finding Nemo zou zeggen: 'Just keep swimming', lijkt het zo makkelijk en zeker als je het niet alleen hoeft te doen, maar met een team. Je denkt haast dat het een 'piece of cookie' is, maar het blijkt maar weer: niets is minder waar.

Geen enkele wedstrijd hadden we je nog gezien, terwijl er toch een paar leuke wedstrijden op het programma stonden die jij kon gebruiken als test. De tien kilometer in Vriezenveen of Medemblik. Toen kwam daar opeens het nieuws dat jouw kanaaldroom weer niet door ging. Net als in 2012 bleken de weersomstandigheden te slecht om een eventuele dubbele kanaaloversteek te voltooien.

Zo'n tweede uitstel is dodelijk. Je leeft naar iets toe en uiteindelijk gaat het niet door. Naast het feit dat je die maand uitstel toch door zou moeten trainen, gaat er in je hoofd ook van alles spoken. Misschien ben je wel aan jezelf gaan twijfelen, zag je het kanaalspook en werd je er bang van.

Toen ik als begeleider van Bianca de Bruijn op een bootje ergens tussen Dover en Calais over de golven dobberde, kreeg ik het met je te doen. Bianca hoefde alleen maar de overkant te halen en dat bleek al zwaar genoeg te zijn. Ik ken Bianca als een sterke zwemster en haar IJsselmeeroversteken waar ik bij was zagen er vooral mentaal goed uit. Ze wist precies wat ze deed en wist precies hoelang en waar ze in het water lag. Nu was het anders. Na twee uur kreeg ze te maken met een schuldgevoel, omdat haar moeder zeeziek was. Na vijfenhalf uur dacht ze dat haar schouder uit de kom lag en wilde ze stoppen. Bianca de Bruijn wilde opgeven. Iets wat ik haar nog nooit hebben zien doen. Toch kon ze de knop omzetten, omdat ze de overkant wilde halen en na elfenhalf uur zwemmen zat ze eindelijk op een steen aan de kust van Frankrijk. Haar ogen waren bol, haar neus, lippen en tong dik en haar amandelen opgezwollen door het zoute water. Alles deed pijn van het 'Just keep swimming' in het Kanaal. Na elfenhalf uur was ze klaar. Jij zou nog maar op de helft zijn. Jij zou nog helemaal terug moeten zwemmen.

Natuurlijk mag ik geen mensen vergelijken, maar door Bianca begon ik me hardop af te vragen of jij zo'n dubbele kanaaloversteek wel zou halen. Niet alleen door alle tegenslagen, die je hebt gehad, maar überhaupt het doen. Ik denk, dat je niet half weet waar je aan begint. Alleen het beginnen kwam niet. Je gooide deze week zelf de handdoek in de ring. Je bent er mentaal niet klaar voor. Fysiek gaat het niet goed, zo vertelde je zelf op Facebook. Ik zag je zaterdag bij de zeetocht en het was niet Daan Glorie, die ik zag zwemmen. Tenminste, je was het wel maar ook weer niet. Je kwam ver achter de kopgroep binnen, stond er na de finish wat verloren bij en keek doelloos om je heen. Ik wou naar je toelopen, maar werd door iemand geroepen om te helpen, daarna was je weg en kon ik je niet meer vinden.

Daan, we hebben allemaal een periode, dat we genoeg hebben van het zwemmen. Elke dag, week in week uit trainen, elke dag maar bezig zijn met je sport. Soms wordt het allemaal eventjes te veel. En eerlijk gezegd dacht ik, dat jij nu dat punt hebt bereikt. Je bent te veel gaan focussen op één doel en bent vergeten dat je ook plezier moet hebben in het open water zwemmen en dan bedoel ik niet alleen het op en neer zwemmen. De gezelligheid aan de kant, het met elkaar ouwehoeren bij de voorstart, het onder een visparaplu schuilen bij regen. Jij was veel te veel gefocust om iets unieks neer te zetten. Te veel bezig met extreme dingen, waarin niemand met je mee kon doen. Alleen Daan Glorie.

In je Facebook bericht over het afbreken van je dubbele kanaaloversteek had je het er over, dat je je de komende maanden zou gaan beraden over je zwemcarrière. Je bent nog jong en je kan nog zoveel dingen doen in ons mooie zwemwereldje. Neem een maand of twee vakantie. Geniet met je vriendin van de mooie dingen in het leven naast je zwemleven en ga dan lekker relaxt bij een club, met andere zwemmers, weer opnieuw beginnen met trainen. Je krijgt spijt als je nu zou stoppen. Geloof me, ik heb er ervaring mee.

Wat dat betreft had Dorothy in Finding Nemo wel weer gelijk: 'Just keep swimming'.

Opmerking: Deze brief is door Daan Glorie goed bevonden om te publiceren.